(( سورەتی [ الفَڵق ] و [ النّاس ] بخوێنە )). عَن أَبي سَعيدٍ قالَ: (كَانَ رَسُولُ اللّهِ(صلى الله عليه وسلم) يَتَعَوَّذُ مِنْ الْجَانِّ وَعَيْنِ الْإِنْسَانِ حَتَّى نَزَلَتْ الْمُعَوِّذَتَانِ، فَلَمَّا نَزَلَتَا أَخَذَ بِهِمَا وَتَرَكَ مَا سِوَاهُمَا). أخرجه الترمذي(2058) و ابن ماجة(3511) بلفظ: (..يتعوذ من عين الجان. ثم أعين الإنس..) وصحَّحه الألباني أنظر صحيح الجامع(4902).
واتە: پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه
وسلم) پەنای دەگرت بە خوای گەورە لە جنۆكەو چاوی مرۆڤ (لە ڕیوایەتەكەی تردا: لە چاوی
جنۆكە پاشان چاوی مرۆڤ) هەتا هەردوو سورەتی(الفلق) و (الناس) دابەزین، كاتێ ئەم دوو
سورەتە دابەزین ئەمانەی دەخوێندو وازی لە شتی تری غەیری ئەمانە هێنا.