1- ((سُبحانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمدِكَ، أشهَدُ أنْ لا إله إلاّ أنْتَ، أستغفِرُكَ وَأتوبُ إلَيكَ)). (هەركەسێك لە مەجلیسێكدا دابنیشێو زۆر هەڵەو قسەی بێ بایەخی تێدا بكات و پێش ئەوەی لەو مەجلیسە هەستێ بڵێ…(فەرموودەكە).. ئیلا خوا لە تاوانی ئەو مەجلیسەی خۆش دەبێت). أخرجه الترمذي(3433) والحاكم، وابن حبان (594) بلفظ: (سبحانك اللهمّ ربّنا وبحمدك...) وصحَّحه الألباني في صحيح الجامع برقم(6192). وأنظر المشكاة(2433).
واتـە: خوایە پاك و بێ نوقسانی و ستایش
بۆ تۆیە، شایـەتی دەدەم كە هیچ پەرستراوێك نییە بە هەق جگە لە تۆ، داوای لێخۆشبوونت
لێ دەكەم و دەگەڕێمەوە بۆ لات.
واتە: هەركەسێك بڵێت: خوایە پاك و بێ گەردی
و ستایش بۆ تۆیە، شایـەتی دەدەم كە هیچ پەرستراوێك نییە بە هەق جگە لە تۆ، داوای لێخۆشبوونت
لێ دەكەم و دەگەڕێمەوە بۆ لات.
جا ئەگەر لە مەجلیسێكی زیكردا بیڵێت ئەوا
وەك مۆرێك مۆری لێ دەدرێت، وە هەركەسێك لە مەجلیسێكی لەغوو و وتەی بەتاڵدا بیڵێت بۆی
دەبێتە كەفارەت.